PUBLICATIE in KUNSTENAAR MAGAZINE  UITGELICHT KEES HABRAKEN

Als je onderstaande link opent kun je het artikel lezen

https://shar.es/anc0QG

EXPOSITIE ENCOUNTERS AND EMOTIONS in BANKSHOTEL STEENHOUWERSVEST 55 in het hart van ANTWERPEN                                                                                                                            van 29 juli t/m 28 okt 2017

Hieronder Sites die info geven over deze expositie;

http://www.stadsbladbreda.nl/nieuws/algemeen/209377/bredase-kunstenaar-kees-habraken-exposeert-in-antwerpen-

https://www.uitinvlaanderen.be/agenda/e/kees-habraken-exposeert-zijn-realistische-figurati/0b896820-ab4b-4220-9323-0abfa07ca2d7

http://www.kunstwerkt.be/agenda/punt/3215

Publicatie in "Breda Vandaag" over de Expo in het Kruithuis den Bosch

In onderstaande link kun het artikel lezen van het magazine KUNSTENAAR

UITGELICHT: KUNSTENAAR KEES HABRAKEN

https://shar.es/1O3OGr

In deze link staat een artikel nav de expo KUNSTSCHOUW IN ZEELAND

https://cultuuroveral.wordpress.com/2016/06/16/contact-maken-via-expressie/

http://www.hbvl.be/cnt/dmf20160405_02220054/global-art-opent-nieuwe-exporuimte-en-toont-kunstwerken

Paul Depla on Twitter: "Tentoonstelling van Kees Habraken in ...

https://twitter.com/pauldepla/status/662989458946543617

https://blendle.com/i/bn-de-stem---breda/de-kunst-van-het-wereldreizen/bnl-bsbreda-20150804-29350944

De kunst van het wereldreizen      DAGBLAD  voor West Brabant BN DE STEM 03-08-2015

Bij Kees Habraken (69) schuiven drie passies ineen: zijn (voormalige) vak psychotherapie en zijn hobby’s verre reizen en kunstschilderen.

door Jacques Hendriks

BREDA.

Zijn mail aan de redactie is een zachte aanklacht tegen ‘al het gemopper in de wereld’.

Kees Habraken: ‘Het is geen wereldnieuws wat ik te melden heb. Maar wat ik doe, geeft mij energie en een positieve instelling. Ik denk dat veel mensen dat kunnen gebruiken.’

En dus kloppen we aan bij Habraken en zijn partner Geert. Hun uit 1925 stammende huis mag dan werkelijk een lust voor het oog zijn, het weerhoudt de Bredanaars er niet van om een groot deel van elk jaar op vakantie te gaan. Tijdens en na die reizen smelten drie passies van Kees Habraken (69) samen.

„Als (gepensioneerd) psychotherapeut ben ik eraan gewend om te kijken naar mensen. Ik let niet zozeer op wat ze zeggen, maar vooral op wat ze doen en uitstralen. Daarnaast teken ik mijn hele leven al graag. Ik deed daar alleen niet echt wat mee, omdat ik geen tijd had. Tot vijftien jaar geleden, toen ben ik serieus begonnen met schilderen. Zeven jaar lang heb ik - één dag in de week - een opleiding in Arendonk gevolgd aan de Academie voor Schone Kunsten, met als specialisatie portret en model. Ik kom iedere keer bij mensen uit. Kennelijk is dat mijn ding.”

„Psychotherapie, reizen en schilderen zijn vervolgens in feite in elkaar geschoven. Dat was geen bewuste keuze, maar omdat ik altijd naar mensen kijk, doe ik dat óók op vakantie. Op reis moet je vaak met handen en voeten communiceren, is het non-verbale heel belangrijk. Wat stralen de mensen uit, zijn ze gelukkig, zijn ze verdrietig? Hebben ze pijn?”

„Ik ben door die kunstopleiding bewuster gaan kijken naar wat een mooi moment is om te vangen en om eventueel te schilderen. Maar het zijn wel bijna altijd mensen. Ik maak eerst ter plekke foto’s van ze. Soms spreken ze een beetje Engels en vertel ik dat ik van plan ben om ze te gaan schilderen, maar soms ook niet, want ik weet dat op dat moment nog niet zeker, je ontmoet zo veel bijzondere mensen. Zo was er bijvoorbeeld een meisje in Noord-Ghana. Ze liep daar op een markt. Nou lopen er natuurlijk heel veel meisjes op een markt, maar sommigen springen eruit. Dit meisje had iets heel moois en tegelijk iets triestigs. Dat probeer ik dan thuis op het doek weer te geven.”

Boven, in zijn atelier, toont wereldreiziger Habraken wat van zijn werk. Bij ieder doek hoort een verhaal. Bij de vrolijke scheepsjongen uit Colombia, bij de spannende, salsa dansende vrouw, ook uit Colombia. Bij die gespierde Tanzaniaan, die bij de haven van Dar-es-Salaam een boot uit het water trekt. Of bij dat jongetje uit Rwanda dat met z’n trieste ogen zo duidelijk aangeeft dat hij het niet naar zijn zin heeft in de schoolbanken.

„De bijzondere ontmoetingen en vervolgens die vertalen naar olieverfschilderijen, het geeft me positieve energie”, zegt hij ten overvloede, want hij straalt uit wat hij vertelt.

„Ik koop bijna altijd muziek van het land waar we zijn. Die draai ik tijdens het schilderen. Zodat ik weer in die sfeer zit. Als Geert me niet roept voor de lunch kan ik dan zo een hele dag in mijn atelier bezig blijven, vergeet ik te eten. Omdat ik echt weer dáár ben. In die zin geeft het me energie, ik beleef dingen opnieuw.”

Het ‘echte’ reizen - buiten Europa - begon voor Kees en Geert in 1986 met een trip naar Oost-Turkije. „Helemaal tot aan de grens met Iran en Syrië. Dat was onze eerste en meteen laatste groepsreis… Dat was niets voor ons. In 1987 zijn we met z’n tweeën teruggegaan naar Turkije.”

Ze hadden de smaak te pakken. Vele landen volgden. Het westen van de Verenigde Staten, India (vier keer), Pakistan, Vietnam, Cambodja, Myanmar, een paar keer Sri Lanka. En overal juist die plekjes waar toeristen normaal gesproken niet komen. „Daarnaast hebben we veel in het Midden-Oosten gezien: Syrië, een prachtig land, waar nu niets van over is; Jemen, waar je niet meer heen kunt; Iran, zó’n mooi land!”

Sinds zijn pensionering is het hek helemaal van de dam. „De laatste vijf jaar gaan we elke winter drie maanden weg. De afgelopen winter waren we in Ethiopië, hebben we rondgereisd met openbaar vervoer. Wat nog niet zo simpel is, moet ik eerlijk zeggen. Ethiopië is zó groot, met heel diverse culturen, in feite zijn het drie landen. In het noorden de Koptische christenen, in het oosten de islamieten en in het zuiden traditionele Afrikaanse stammen. Ik had er nog wel drie maanden willen blijven. Zo bijzonder was het.”

Klinkt allemaal heel indrukwekkend. Maar menig lezer zal jaloers mopperen: ‘Zij hebben makkelijk praten, ze kunnen zich dat veroorloven, maar ik niet!’

Kees Habraken lacht. „Ik ben ook op nul begonnen hoor, ik stam niet van een rijke familie. Wat ik vooral duidelijk wil maken met mijn verhaal: stop met mopperen en ga iets doen wat je leuk vindt en wat je positieve energie geeft! Dat hoeft niet per se een verre reis te zijn, hoeft niet veel geld te kosten. Wij zijn onlangs naar Castricum gegaan en hebben daar een paar dagen gefietst. Heerlijk! Schilderen kost niet veel geld. Je koopt wat verf en een doek en dan ben je er, heb je wekenlang plezier! Ja toch?”

Habraken exposeert in binnen- en buitenland. Info: www.keeshabraken.nl

Interview n.a.v Benefiet Terres des Hommes

08.11 | 11:31

Dank je wel voor dit compliment

19.08 | 20:43

Indrukwekkende schilderijen! Imposant….sfeervol, gevoelig! Ertg mooi!!

29.04 | 07:46

Mooi werk alleen al qua uitstraling

07.04 | 19:06

Dank jullie wel